سیدمحمدجعفر طباطبائی نائینی اصفهانیمحمدجعفر طباطبائی نائینی اصفهانی، شاعر و ادیب فاضل در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا محمّدجعفر طباطبائی نائینی اصفهانی، شاعر و ادیب فاضل، از نوادگان میرزا محمّدرفیع طباطبائی (میرزا رفیعا) نائینی و از نوادگان دختری میرسیّدعلاءالدّین حسین خلیفه سلطان بوده است. وی صاحب صفات نیک و اخلاق پسندیده بوده و محبوب القلوب خاص و عام بود. شعر را نیکو می‌سروده و شعرای اصفهان همچون آذر بیگدلی و میرسیّد علی مشتاق به مصاحبت و معاشرت با او رغبت تمام داشتند. وی سرانجام درسال ۱۱۶۶ق در اصفهان وفات یافت. مشتاق اصفهانی مادّه تاریخ فوت او را چنین سروده است. مشتاق برای سال فوتش ••••• تاریخ طلب به هر کران رفت گفتش ناگاه ره نوردی: ••••• «راهب صد حیف کز جهان رفت» [۱]
فهرست کتابخانه عمومی اصفهان، ج۱، ص۳۶۵.
او پس از وفات در قبرستان آب‌بخشان اصفهان مدفون شد. ۲ - مهارت در شعرراهب، در انواع شعر مهارت داشته ولی در زمان حیات به گردآوری و تدوین اشعار خود نپرداخته است. کتابی به نام نادرشاه نامه را نیز به او نسبت می‌دهند. برادرش میرزا امام علی متخلّص به «حشمت» نیز شاعر و ادیب بوده است. این رباعی از اوست: راهب خُم باده پیر دیری بوده است ••••• پیمانه حریف گرم سیری بوده است این مُشت گلی که گشت خشت سَرِ خُم ••••• میخواره عاقبت به خیری بوده است [۲]
آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان، تذکره آتشکده، نیمه دوم، ص۴۹۸-۴۹۶.
[۳]
مشتاق اصفهانی، میرسیدعلی، دیوان مشتاق، ص۱۷۱.
[۴]
غفاری کاشانی، ابوالحسن، گلشن مراد، ص۴۲۱-۴۱۹.
[۵]
حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابیطالب، تذکرة المعاصرین حزین، ص۲۱۹.
[۶]
حسینی سنبهلی، میرحسین‌دوست، تذکره حسینی، ص۱۳۶.
[۷]
العجمی، فالح شبیب، صحف ابراهیم، ص۱۴۸.
[۸]
حسن‌خان بهادر، سیدمحمدصدیق، تذکره شمع انجمن، ص۲۷۶.
[۹]
گوپاموی، محمدقدرت‌الله، تذکره نتایج الافکار، ص۲۸۳-۲۸۰.
[۱۰]
آقابزرگ تهران، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۴۶-۴۷.
[۱۱]
آزادبلگرامی، میرغلامعلی بن نوح، خزانه عامره، ص۲۴۶.
[۱۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۶۰۹.
[۱۳]
بقائی‌نائینی، جلال، تذکره سخنوران نائین، ص۴۶-۴۷.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۳۸-۳۳۹. |